In mijn cursus kom ik tegen:
Kristian II blev unionens nye kung.
Als verklaring van de "e" in "nye" wordt gezegd dat dit de mannelijke uitgang van het bepaalde bijvoegelijke naamwoord is (zonder verdere toelichting). Kan iemand mij hier iets meer over vertellen? Tack!
Offline
Deze uitgang wordt (voor zover ik weet) gebruikt voor de bepaalde vorm enkelvoud van het bijvoeglijk naamwoord, als het zelfstandig naamwoord naar een mannelijk persoon verwijst (andere woorden zijn immers niet meer mannelijk of vrouwelijk in het Zweeds). Het is nog een overblijfsel van het oud Zweeds waar er wel mannelijke en vrouwelijke woorden waren. Dus: unionens nye kung, den gode mannen (zie de thread daarover), den vänlige polisen (als het een mannelijke agent is) enz.
Offline
Aha, die andere thread had ik niet gezien. Maar het is geloof ik nog niet helemaal duidelijk of die mannelijke vorm ook in het meervoud wordt gebruikt?
Offline
Ja Pieter. Tror att du har rätt att det är gammalsvenska när det gäller stavningen.
Fast ibland använder man e i slutet av ord i talspråk, iallafall i Göteborg där jag är uppvuxen.
hälsningar Lucky2
Offline
@Jaap: Ik had begrepen dat die vorm normaal niet in het meervoud gebruikt wordt... Maar ik ben er ook geen expert in...
@Lucky: Vad menar du? Sägs -e i slutet när man skriver -e eller också när man skriver -a?
Offline
De -e-vorm wordt in het meervoud bij mijn weten alleen in bepaalde vaste uitdrukkingen gebruikt (gode män, tre vise män, de lärde). Overigens is -a altijd te gebruiken, in enkel- en meervoud en voor mannelijk, vrouwelijk en onzijdig.
Offline
markm schreef:
Overigens is -a altijd te gebruiken, in enkel- en meervoud en voor mannelijk, vrouwelijk en onzijdig.
Hmm, ik ben toch wel eens gecorrigeerd voor het zeggen van zoiets als "den stora killen där borta" in plaats van "den store killen där borta...
Offline
En toch... Mark heeft gelijk: de vorm op -a is de neutrale moderne vorm die altijd goed is en die je dus best gebruikt als je op zeker wil spelen.
Misschien zijn de mensen die je corrigeren geen taalwetenschappers... of komen ze van een plek waar men zich niet houdt aan de grammaticale regels van de taal zonder het eens zelf te beseffen!
Offline
-a är precis som markm skrev standard, det är dock inte "fel" att använda -e som speciell maskulinum beteckning... framförallt i talsprak görs det mer eller mindre alltid: den lille pojken, den starke mannen -> är dock möjligt att det haller pa att försvinna, sa det är bättre att lära sig att alltid använda -a
Offline
Dan vraag ik me af: het woordje storebror heeft duidelijk die -e van masculinum in zich. En dat lijkt mij een versteende combinatie (of hoe het ook precies heet), maar klopt dat of kun je wel storabror zeggen?
Offline
Språk förändras... egentligen är det inte grammatiskt korrekt med exempelvis "den stora mannen", men många säger så och snart är det standard även i skrift. Jag skulle möjligen kunna säga det i talspråk, men aldrig skriva det. Ungefär som "mig, dig och sig"... det är klart att jag säger "mej, dej och sej" eller om jag är hos mina släktingar i Skåne "maj, daj och saj", men jag skulle aldrig få för mig att skriva det även om jag vet att det förra har smugit sig in i undervisningen på en del skolor.
När det gäller storebror (och lillebror, lillasyster och storasyster) är det ett sammansatt ord och ska därför inte ändras till storabror etc. Men visst förekommer det att folk gör det ändå. Risken här kan vara att folk kan tolka det som "stora bror" = långa, tjocka bror i stället för äldre bror.
nja ik leer zweeds aan universiteit en daar hebben we gezien dat dit een natuurlijk genus is ipv een grammaticaal.
dit is dus bij mannelijke woorden maar is eigenlijk idd oude vorm en wordt niet zo veel meer gebruikt
De mannelijke vorm word inderdaad nog gebruikt, met name in dialekten uit Götaland en Skåne. Omdat het Svealands (met name Stockholms) heel erg overheersend is in het vormen van het Rijkszweeds, wordt het steeds gebruikelijker om overal en -a voor te gebruiken omdat dat daar de norm is.
Offline