Hallo! Kan iemand meerdere voorbeelden bedenken m.b.t. zelfstandig gebruikte bijvoeglijk naamwoorden, zoals 'de vuxna/de döda/de sjuka'?
Jules.
Offline
En gammal, den gamle (m.)
En gammal, den gamla (f./u.)
Ett gammalt, det gamla (n.)
- gamla, de gamla (p.)
Offline
En egen, den egna (m.) ("egne" lijkt me niet correct)
En egen, den egna (f./u.)
Ett eget, det egna (n.)
- egna, de egna (p.)
Offline
Bedankt! Nog meer tips zijn altijd welkom. Met name een waarmee je een -s-uitgang mooi kan vormen, als 'en bekants bil'.
Jules.
Offline
Is bijvoorbeeld de volgende vertaling goed: 'het beroep van een ander' > 'ett annats yrke'?
Jules.
Offline
Nej. En annans yrke (of beter: någon annans yrke).
"En annan" wordt overigens in het Zweeds regelmatig gebruikt wanneer men juist zichzelf bedoelt, vaak half "grappig" en als een contrast met de aangesprokene verondersteld wordt:
"En annan har ju inte fått se så mycket av världen som du."
"Nej, nu är det dags att gå - en annan har ju faktiskt ett jobb att sköta i morgon."
Offline
Dus men moet niet kijken naar het zelfstandig naamwoord waar het bij hoort?!
'En bekants yrke (< yrke = een ett-vorm)' - 'En bekants bil' (< bil = een en-vorm)
'En annans yrke (< yrke = een ett-vorm)' - 'En annans bil' (< bil = een en-vorm)
Jules.
Offline
en bekantes yrke
Offline
markm schreef:
...
...
"Nej, nu är det dags att gå - en annan har ju faktiskt ett jobb att sköta i morgon."
Ongeveer zoals 'een zeker iemand' in het Nederlands
"Nee, het is tijd om te gaan - een zeker iemand moet feitelijk morgen weer aan het werk"
Waarom en bekantEs yrke?
Jules.
Offline
Weet ik veel ma' da mut, hè
Offline
Volgens een Zweedse vriend is het wel 'en bekants yrke', maar dat is ook redelijk logisch, want je zegt dus eigenlijk 'het beroep van een bekend persoon' > 'en bekant persons yrke', nu haal je 'person' weg, dus krijg 'bekant' die -s en volgt dus 'en bekants yrke'.
Jules.
Offline
"en bekants yrke" låter bra, men "en bekantes" låter bättre än "en bekants"
Offline
Ooh OK, maar dat heeft verder geen uitleg?
Het is gewoon zoo...
Jules.
Offline
Eigenlijk zou ik "en bekant till migs/honoms/hennes" zeggen:P
Offline
Jag skulle säga:
En bekants yrke (aldrig med E)
Min bekantes yrke (m)
Min bekantas yrke (f)
Mina bekantas yrke/n (pl)
Bekantas bekant/a finns som fast uttryck.
Offline
Maar, we gebruiken nu wel telkens de en-vorm, eigenlijk is 'yrke' toch een ett-woord?
Jules.
Offline
het lidwoord hoort bij het woord waarbij het staat
Offline
Jules , in verband met de titel : het ging toch over bijvoeglijke naamwoorden zelfstandig gebruikt . Dus het zelfstandig naamwoord is hier "bekant" en niet yrke .
Begrijp je ?
Offline
Grytolle schreef:
"en bekants yrke" låter bra, men "en bekantes" låter bättre än "en bekants"
Daar ben ik het niet mee eens, en ook grammaticaal klopt dat niet. Je zegt toch niet "En bekante"?
Offline
Hoo, wacht even. Even terug naar de beginselen.
Waarom schrijft men voor 'bekant' het woordje 'en' en niet 'ett' (het hoort immers bij yrke > ett-woord)? Bekant is hier nog steeds een bijvoeglijk naamwoord, alleen zelfstandig gebruikt, maar dat betekent dat het nog geen zelfstandig naamwoord is. Een ander zinnetje:
'Den lilla flickans hår är blondare än den storas'. > in deze context wordt 'en' gebruikt, omdat er achter het woordje 'flicka' gedacht moet worden.
Maar bij 'en bekants yrke', staat in de context niets. Kiest men daarom automatisch voor 'en'? Of moet je standaard achter 'bekant' 'person' (= een en-woord) denken?
Jules.
Offline
Ik begrijp jullie reacties . Ik dacht iets te veel aan het Nederlands waar de -e wel gebruikt wordt : een bekende .
Over het zelfstandig gebruiken van het woord "bekant" : het komt toch wel degelijk van een zelfstandig naamwoord : en bekants yrke = ett yrke av en bekant (verbeter mij als er wat scheelt aan deze zin , ik leer ook graag bij) .
Ook in het Nederlands bestaan zo'n vormen , bijvoorbeeld : vaders fiets = de fiets van vader .
Offline
ett yrke till en bekant, maar een "genitief" zou veel beter klinken
Offline
Jules Beelen schreef:
Hoo, wacht even. Even terug naar de beginselen.
Waarom schrijft men voor 'bekant' het woordje 'en' en niet 'ett' (het hoort immers bij yrke > ett-woord)? Bekant is hier nog steeds een bijvoeglijk naamwoord, alleen zelfstandig gebruikt, maar dat betekent dat het nog geen zelfstandig naamwoord is.
hoo, wacht es even. Jules, Jules, Jules!
"en bekant" is hier te vertalen met "een kennis" en dus 100% een zelfstandig naamwoord. so what, als het oorspronkelijk een bijvoeglijk naamwoord is, nu is het dat niet meer!
dus zoals je zou zeggen: Emmas yrke, mitt yrke, kvinnans yrke, en kvinnas yrke, ook: en bekants yrke --> het beroep van Emma, van mij, van de vrouw, van een vrouw, van een kennis
punkt slut!