Ik snap niet goed waarom bij "vattnet" de dubbele t behouden blijft (evenals "fallen, fallet, fallna"), terwijl bij "somrar" maar één m geschreven wordt. Iets vergelijkbaars ziet men bij "viss, visst" en "sann, sant".
Verder snap ik ook niet direct waarom een werkwoordsvorm als "jag visste" of "öppna" (infinitief) met dubbele medeklinker geschreven wordt.
Zit er een systeem dit alles of is dit gewoon een kwestie van gewoonte?
Bedankt
Pieter
Offline
De hoofdregel is: als een klinker kort is, moet er aan het eind van een lettergreep een dubbele medeklinker staan:
blöt = [blö:t] (: geeft lange klinker aan)
blött = [blö.t] (. geeft korte klinker aan)
Jouw voorbeelden hebben twee lettergrepen:
viss-te = [vi.sstə]
vatt-net = [va.ttnət]
De 'n' en 'm' zijn uitzonderingen: aan het eind van een woord of gevolgd door een andere medeklinker worden die in principe niet verdubbeld.
den = [de.nn] en niet [de:n] (eind van woord)
man = [ma.nn] en niet [ma:n] (idem)
somrar = [så.mra.r] (gevolgd door andere medeklinker)
sant = [sa.nt] (idem)
Het woord 'sann' is daarop een uitzondering en aan de andere kant zijn er woorden die op een enkele 'n' eindigen en toch met een lange klinker worden uitgesproken. Helaas, kwestie van leren.
Offline